اولین باری که شنیدم هالیوود در سال 2011 فیلمی با موضوع کرونا ساخته است، هم تعجب کردم و هم این احتمال در ذهنم جرقه زد که نکند همه این اتفاقات یک شوخی و بازی رسانه ایست؟ کمی بعدتر که اپیدمی این بیماری جان خیلی‌ها را در دنیا گرفت، فهمیدم کرونا شوخی نیست اما ممکن است بازی خطرناکی باشد که منشأ آن نه خفاش‌های شهر ووهان چین که خوک‌های شهر استکبار جهانی‌اند. به همین خاطر سؤالی در ذهنم مدام تکرار می‌شد که ازکجا معلوم این ویروس یک ابزار و سلاح خاموش بیولوژیک نباشد؟ سلاحی که به سمت هر کشوری شلیک کند، برای سازندگانش پیروزی را در پی خواهد داشت؛ حتی کشور خودشان. از این رو؛ تصمیم گرفتم برای اطمینان بیشتر و یافتن جای پایی محکم برای ادعاها یا بهتر بگویم احتمالاتم، فیلم را ببینم.
این همانی
فیلم نسبتاً خوش فرم با سروشکلی علمی به نام «شیوع» ساخته آقای «استیون سودربرگ» جوان‌ترین برنده جایزه نخل طلایی کن و سازنده فیلم مشهور کافکا. فیلمی که انگار هدفش نفی این تئوری بیولوژیک بودن ویروس کووید 19 است. به بیانی دیگر، هدف فیلم این است که بگویید شیوع ویروس‌های مرگباری چون کرونا، یک اتفاق طبیعی است که منشأ آن عدم توجه به محیط‌زیست و بهداشت است. البته فیلم هیچ نامی از کرونا یا کووید 19 نمی‌برد اما فضای فیلم پر است از نشانه‌هایی که تطابق بسیار زیادی با ویروس کرونا دارند؛ نشانه‌هایی چون: سرعت انتقال ویروس، نوع فعالیت ویروس بر روی ریه‌ها، نشئت گرفتن ویروس از خفاش و... . این تطابق و همگونی به‌قدری قابل‌توجه است که حتی در فیلم، از ترکیب شدن ویروس با HIV یا همان ایدز و تأثیر فزاینده ایدز بر سرعت انتقال ویروس، سخن به میان آمده است. همه این نشانه‌ها اتفاقی بودن شباهت این فیلم با جریان شیوع ویروس کرونا در دنیای امروز را به احتمالی ضعیف و مضحک بدل کرده است.
