عارفه معماریان/ صبا؛ در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که دیده شدن، بسیار آسان‌تر از ماندن است. پلتفرم‌های نمایش خانگی با ریتمی سریع، به دنبال کشف چهره‌های تازه‌اند؛ بازیگرانی که با یکی دو سکانس جذاب یا حتی صرفاً با چهره و نوع پوشش، به شهرت می‌رسند. اما این شهرت، عمر طولانی ندارد. بازیگر جوانی که دیروز ستاره‌ی فضای مجازی شده بود، امروز در پروژه‌ای سطحی بازی می‌کند و فردا نامش فراموش می‌شود.
ستاره‌سازی واقعی، نیازمند پشتوانه‌ای‌ست از تربیت بازیگر، انتخاب نقش مناسب، هدایت کارگردان و مهم‌تر از همه، مدیریت رسانه‌ای تدریجی. چیزی که پلتفرم‌ها یا به آن توجه ندارند یا فرصت اجرای آن را ندارند. بازیگر نوظهور، بدون آموزش درست، بدون کارنامه تئاتری یا تجربه‌ی زیسته‌ی هنری، به ناگاه در مرکز توجه قرار می‌گیرد و همزمان با شهرت، زیر فشار مقایسه و انتقاد قرار می‌گیرد.
